မျှော်လင့် နေဆဲဘဲ ေမွ်ာ္လင့္ ေနဆဲဘဲ: တန္ဖိုး ရွိေစဖို ့

တတိုင္းျပည္လံုး လမ္းမေပၚထြက္ျပီး အာဏာရွင္ကို
တခ်ိန္ထဲ တျပိဳင္ထဲ ဆႏၵျပ ေကၽြးေက်ာ္ဖို ့အခ်ိန္ယူရျပီး
အရင္းအႏွီးမ်ားပါတယ္ ။
အဲဒီ အဆင့္ကို ေရာက္ဖို ့
တခ်ိန္ၾကရင္ ေသခ်ာပါတယ္ ။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းကစျပီး
ျမန္မာျပည္မွာ ဆႏၵျပမႈေတြ
အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္ ။
မိမိကိုယ္ကို တိုင္းျပည္ကယ္တင္ရွင္ အမည္ေတြခံယူျပီး
ျပႆနာကို ေျပလည္ေအာင္ ေလ့လာမႈ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး
ကပ္ဖါး ရပ္ဖါး တင္သန္းဦးတို ့လို
အရပ္ပ်က္ ငါးစိမ္းသည္ အဆင့္သာသာ
သတင္းပို ့တဲ့ စကားေတြကို နားေထာင္ျပီး
က်ည္ဆံေတြနဲ ့ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေျဖရွင္းခဲ့ၾကတယ္ ။
ယေန ့အခိ်န္အထိ ျပႆနာနဲ ့အျဖစ္မွန္နဲ ့
ျငိမ္းခ်မ္းေရး အေျဖအတြက္ ျပင္ဆင္မႈကို မေတြ ့ေသးပါဘူး ။
ျပည္ပက ကိုယ္ကိ်ဳးရွာ စီးပြားေရးသမားေတြ ေပးတဲ့
လက္ပူတိုက္နည္းေတြ ဟာ အေျဖမဟုတ္ပါဘူး ။
၁၀ႏွစ္သား သမီးေတြ တည္ေဆာက္တာက ပိုျပီးခိုင္ေသးတယ္ ။

၁၉၇၄ တံုးက ရပ္ကြက္ျမိဳ ့နယ္ေတြ က ေလးစားသူ
ေက်ာင္းဆရာ ေတြနဲ ့သူၾကီးေတြ စီးပြားေရးသမားေတြ ကို
အာဏာနဲနဲေပးျပီး ဆိုရွယ္လစ္စနစ္တည္ေဆာက္တာ
ေအာင္ျမင္ခဲ့လို ့လား
အခုလည္း ၂၀၁၀ မွာ ဒီလမ္းေဟာင္းကိုျပန္သြားဘို ့ ၾကံစည္ျပန္ျပီ။

လိမ္ခ်င္ရင္ ဒီလိုပိပိရိရိ လိမ္ျပလိုက္ပါ ။

ျပည္ပေတြမွာ လမ္းေဘးက လုပ္ငန္းေတြေတာင္ ပိရိျပီး လူတိုင္းလက္ခံမွ ထမင္းဝတယ္ ။
ဒီတခါေတာ့ ျပည္ပကို လိမ္လို ့မရေတာ့ဘူး
ညဴကလီးယား ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ
လႈိင္ေခါင္းတူး စီမံခ်က္ေတြနဲ ့
တိုင္းမႈး တပ္မမႈးေတြ
သူေဌးျဖစ္ ဒျမဆန္ဆန္လုပ္ၾကျပန္ျပီ ။
ျငိမ္းခ်မ္းေရး အတုေပးထားလို ့
စစ္ဆင္ေရး စရိပ္က မေသခ်ာေတာ့ဘူးေလ ။
မေသခ်ာတဲ့ ေလကို အသံုးခ်တတ္ရင္ ဒီပံုကိုၾကည့္

ေသခ်ာတာကေတာ့
ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုးဟာ လက္ရွိ စစ္အစိုးရကို အလိုမရွိၾကပါဘူး။
ဒီမိုကေရစီကိုလိုခ်င္ၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ စစ္အစိုးလက္ေအာက္က
လြတ္ေျမာက္ရာလြတ္္ေျမာက္ေၾကာင္းက်ိဳးစားအားထုတ္မႈနည္းၾကပါတယ္။
လူတိုင္းပါဝင္ႏိူင္ဖို ့ အေျခအေနမေပးေသးပါဘူး ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ အားလံုးဟာ သတင္းေလးနားေထာင္ လၻက္ရည္ဆိုင္မွာ
စုေလေပါရင္း အတင္းခ်ႏိုင္ငံေရးအဆင့္က မတက္ႏိုင္ေသးပါဘူး

ေလမ်ားျပီး ေလထဲအက်ဥ္းက် ကုန္ျပီ

အစိုးရမေကာင္းေၾကာင္း ေလထုျဖစ္ေနတာကမ်ားပါတယ္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္လာေတာ့ အေလ့အက်င့္ျဖစ္လာျပီး
ျပည္ပကိုေတာင္ ယဥ္ေက်းမႈ အျဖစ္ဝင္လာပါျပီ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုးလဲပါဝင္ႏိုင္မယ့္ အနိမ့္ဆံုးလူတိုင္းလုပ္ႏိုင္မဲ့
ဘံုလုပ္႐ွားမႈေလးေတြကို ဝိုင္းဝန္းစဥ္းစားၿပီး
လူတိုင္းကို မွ်ေဝသင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္စလုပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတာကေတာ့
အစိုးရထုတ္ သတင္းစာနဲ႔ The Voice တို႔လို
လက္ကိုင္တုတ္ ဂ်ာနယ္ေတြကို မဖတ္ၾကဖို ့မဝယ္ေတာ့ဖို႔
စစ္တပ္ေဒါက္တိုင္ေတြကို မလိုအပ္ရင္
စကားေျပာျခင္းမျပဳၾကဖို ့
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ နီးစပ္တဲ့လူေတြကို စၿပီးစည္းရံုးဖို႔ပါပဲ။
ရပ္ကြက္ေတြထဲမွာ
ေမြးေန ့ပြဲေတြ ဘုရားကိုးဆူပြဲေတြ
x x x x x x
စတဲ့ လူအနည္းငယ္ စုစည္းႏိူင္ေသာ
အေျခအေနဖန္တီးႏိုင္ရန္
ျပည္ပမွ ေငြစအနဲငယ္ ကူညီၾကပါ ။

အျခား အႀကံဉာဏ္ေလးေတြရွိရင္ဝိုင္းဝန္းမွ်ေဝၾကပါခင္ဗ်ား။

အားလံုးဝိုင္းဝန္းေတြးၿပီး
အတင္းတုတ္ အပုတ္ခ်ႏိုင္ငံေရးမွ
လက္ေတြ ့အလုပ္လုပ္ၾက ရင္
ျမန္ျမန္ေအာင္ျမင္မွာမလြဲပါဘူးခင္ဗ်ား။

တဦးျခင္းတန္ဖိုးေတြ တက္လာၾကျပီး ေနာက္ဆံုတေန ့
စစ္တပ္ အသိုင္းအဝိုင္းက တန္ဖိုးမဲ့ သြားမွာပါ ။

( save-Burma ေပးပို ့လာေသာစာကို ျပင္ဆင္ ျဖည့္စြက္တာပါ )

ေဌးတင့္
နယ္သာလန္