အရႈံ းေပၚေနတဲ့ စက္မႈ(၁)

အရႈံ းေပၚေနတဲ့ စက္မႈ(၁)

၁၉၇၄ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္အတုၾကီးကို
ေရြးေကာက္ပြဲ ရာခိုင္ႏံူး အျမင့္ဆံုးေထာက္ခံ မဲစံခ်ိန္ေတြနဲ ့
ျမန္မာျပည္မွာ လိမ္ညာျပီး ေအာင္ျမင္စြာေမြးဖြားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ ။
ျမန္မာျပည္တလြားကလူထုရိုေသေလးစားတဲ့
ေက်ာင္းဆရာေတြ တိုင္းရင္းသား သရုပ္ပ်က္ေတြက
ျမိဳ ့နယ္ပါတီယူနစ္ရံုးေတြမွာ တာဝန္ၾကီးၾကီးနဲ ့ ထိုင္ခြင့္ရပါတယ္ ။
တႏိူင္ငံလံုးရဲ ့မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို ေန ့စဥ္ စစ္ေကာင္စီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအစားေျဖရွင္း ေပးခဲ့ပါတယ္ ။
ျပည္သူပိုင္တယ္ဆိုျပီး သိမ္းလိုက္တဲ့ ဌါနေတြကို ဝန္ၾကီးဌါနေတြ အျဖစ္သတ္မွတ္ၾကျပီး
စစ္ေကာင္စီမွာ ပါလာတဲ ့ ဗိုလ္မႈးေတြက ညြန္ၾကားေရးမႈး ေနရာယူလိုက္ပါတယ္ ။
ပညာရွင္ေတြကိုေတာ့ ဒုညြန္မႈးအဆင့္နဲ ့မွာ ပင္စင္ယူတဲ့အထိ ထားလိုက္ပါတယ္ ။
စက္ရံုေတြက သိပ္မ်ားေနေတာ့ စက္မႈ (၁) နဲ ့စက္မႈ ( ၂ )
ဆိုျပီး လုပ္ငန္းတူတာေတြ ႏွစ္ပိုင္းခြဲ လိုက္ပါတယ္ ။
တိုင္းျပည္ရဲ ့ပဥၥမ အင္အင္အား ေခၚႏိုင္တဲ ့
စက္မႈ(၁) မွာ အလုပ္သမား ပညာရွင္ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနလို ့
ဦးေနဝင္းက စိတ္အခ်ရဆံုးတြဲ လုပ္ခဲ့တဲ့
အေရွ ့ေတာင္တိုင္းမႈး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တင့္ေဆြကိုတာဝန္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။
အလုပ္သမားေတြက စုစည္းၾကျပီး စစ္အစိုးရကို
မေက်နပ္လို ့မၾကာခဏ ဆႏၵျပၾကရာက
စစ္တပ္မွ လက္နက္မဲ ့ အလုပ္သမားေတြကို
သံခ်ပ္ကာ ကားေတြနဲ ့ ၾကိတ္သတ္တဲ ့အထိ ရက္စက္ခဲ့ပါတယ္ ။
တစတစၾကီးထြား လာတဲ့ အလုပ္သမား အင္အားစုကို စနစ္တက် လက္ဦးျဖိဳခြဲ ႏိူင္ဖို ့
ဥိးေနဝင္းက ဦးတင့္ေဆြနဲ ့ တိုင္ပင္ျပီး
တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရးကို ၁၉၇၈ မွာတာဝန္ေပးခဲ့ပါတယ္ ။
တပ္မေတာ္မွ အသက္ၾကီးေနျပီး ရာထူးတက္ရန္ မသင့္ေလွ်ာ္သူမ်ား စာရင္းျဖစ္ပါတယ္ ။
တပ္မေတာ္ေထာက္လွန္းေရး စာရင္းမ်ားအရ
ျမန္မာလူမ်ိဳး မဟုတ္ေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ား စစ္ဗိုလ္မ်ား
တိုင္းျပည္ကို မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ျဖင့္ ဝင္ခဲ့ျပီး အထက္အမိန္ ့ကိုျပန္လည္ေဝဖန္သူမ်ား
ေထာက္လွမ္းေရးသင္တန္းဆင္းထားသည့္
ေထာက္လွမ္းေရးစိတ္ခ်ရသည့္ စစ္ဗိုလ္မ်ားျဖစ္ပါသည္ ။
အဲဒီစာရင္းထဲပါလာတဲ ့ စစ္ဗိုလ္အုပ္စုကို
ဗဟိုႏိူင္ငံေရး တကၠသိုလ္မွာ မဆလ သေဘာတရားေရးႏွင့္
စက္ရံုအုပ္ခ်ဳပ္ေရး သင္တန္းေပးပါတယ္ ။
တိုင္းရင္းသားစစ္ဗိုလ္ အမ်ားစုက ခရစ္ယာန္ဘာသာ ျဖစ္ေနျပီး
ရိုးသားၾကလို ့ ျပန္ေျပာတာက
အိမ္မက္ဆန္ဆန္ ေရးထားတဲ့ သေဘာတရားကို ေအာင္ျမင္ဖို ့
ငါတို ့က လံုျခံဳေရးသာသာ အဆင့္ဘဲ အရပ္သားေတြနဲ ့ငါတို ့ကို ရန္တိုက္ေပးတာ။
စက္ရံုေတြကိုေစာင့္ၾကည့္ျပီး အလုပ္သမား အုပ္စုဖြဲ ့ရင္အစိုးရကို ပုန္ကန္ဖို ့လား
ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ေတြ ငါတို ့ကို စစ္တပ္ထဲက ေမာင္းထုတ္တာပါ လို ့ေျပာၾကပါတယ္ ။
တႏွစ္ၾကာ သင္တန္းျပီးေတာ့
စက္ရံုအသီးသီးကို တာဝန္ေတြခြဲယူၾကပါတယ္ ။
စစ္ေျမျပင္မွာ လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း သတ္လာတဲ့
ေျခလွ်င္တပ္ေတြက သီဟ သူရ ဘြဲ ့ရသူေတြ
စက္ရံုမႈးေနရာယူၾကျပီး
ပညာရွင္ စစ္ဗိုလ္ေတြကို လက္ေထာက္စက္ရံုမႈး အေထြေထြစီမံခန္ ့ခြဲေရး
ေနရာ ေပးလိုက္ပါတယ္ ။
လူေဟာင္း ပညာရွင္ေတြကေတာ့ ထုတ္လုပ္ေရးဖက္ကိုေျပာင္းခဲ့ရပါတယ္ ။

(အလုပ္သမားေတြက စစ္တပ္က ေျပာင္းလာတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြထဲက
အဆင္ေျပသူေတြကို အလုပ္သမား အစည္းအရံုးက
တဆင့္ ေခါင္းေဆာင္တင္ၾကျပီး ေျမေပၚတိုက္ပြဲ ဆက္ၾကပါတယ္ ။
၁၉၈၁ ၁၉၈၂ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္ေတြမွာ ပါတီက ခ်ေပးထားတဲ့
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အလုက္သမား အစည္းအရံုးမွာ မဲမရဘဲ
အလုပ္သမားထုတင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းေတြ
မဲႏိုင္လို ့ ၾကိတ္ျပီး မဲလိမ္ခဲ့တယ္လို ့ၾကားဖူးပါတယ္ ။
အဲဒီတံုးက အတိုက္အခံ ဗဟိုဦးေဆာင္အဖြဲ ့မရွိလို ့ရႈံးခဲ့ရပါတယ္ )

၁၉၈၀ မွာ စက္မႈ(၁) ဝန္ထမ္းမ်ား အတြင္းၾကိတ္ အေတြးအေခၚတိုက္ပြဲ စခဲ့ပါတယ္ ။

စက္ရံုမွ ပစၥည္းမ်ား ေစ်းကြက္သို ့စံခ်ိန္စံမွီ ထုတ္လုက္ေရာင္းခ်ျခင္းသည္
တရုပ္က်ဴးေက်ာ္ခံစစ္ ကြမ္းလုံေဒသဗ်ဳဟာရံုး အုပ္ခ်ဳပ္ပံုႏွင့္ မတူပါဖူး။

ငါတို ့တိုက္ပြဲ တရာ တိုက္လာတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြ
စက္ရံု အုပ္ခ်ဳပ္တာေလးက အေသးအဖြဲ ပါဟု စစ္ဗိုလ္ေတြ ေလထြားျပီး
နားနဲ ့ မ်က္စီကို ေရဒီယိုနဲ ့ ဖားတင္းစာ မုဒိန္း က်င့္ေနတာ ျမန္မာျပည္မွာ
ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ေျပာတာၾကားခဲ့ရပါတယ္ ။

အစိုးရေစ်းနဲ ့ကုန္ၾကမ္းေတြ ကုန္က်စရိပ္ေတြ တြက္ခ်က္ျပီး
ေမွာင္ခိုေစ်းနဲ ့ေရာင္းရေငြျပတာ
၁၉၈၀ ကထဲက စစ္ဗိုလ္ေတြ ဦးေနဝင္းကို စာရင္းလိမ္ခဲ့တာပါ ။
စက္မႈ ( ၁ ) မွာ အရံႈးျပေနတာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ေနပါျပီ။

ေလာဘၾကီးျပီး ေနရာလုတဲ့ ဦးေအာင္ေသာင္း
ျပိဳေတာ့မဲ ့ဆဲဆဲ အိမ္သာမွာ ေနရာဝင္လုလိုက္ေတာ့
ဘာဆက္လုက္မွာလဲ ။
ဦးေနဝင္း ဦးေဆာင္ျပီး ဦးတင့္ေဆြ အမိန္ ့ခံ
စစ္ဗိုလ္တအုပ္ေၾကာင့္ ဒဏ္ရာရသြားတဲ့
စက္မႈ(၁) ဝန္ၾကီးဌါန ေသခါနီး ဆင္ၾကီးကို ဆက္စီးၾကရင္
ပင္လယ္ထဲမွာ အားလံုးအေသခံၾကမလား

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္ေနတဲ ့
၂၁ ရာစု ပင္လံု ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေခတ္မွီ သေဘၤာၾကီးနဲ ့ပူးေပါင္းေဆာင္ရြတ္ရင္း
ပ်က္စီးေနတဲ ့ ေနရာေတြကို
သေဘာထားၾကီးစြာနဲ ့
လက္တြဲကူညီၾကမလား
စက္မႈ(၁) က စစ္ဗိုလ္ စစ္မယား အေပါင္းကို
မိမိႏွင့္တကြ သားသမီးေတြ အနာဂါတ္သတင္း ေကာင္းေစဖို ့
အေၾကာင္းၿကားလိုက္ပါတယ္ ။

ေဌးတင့္
နယ္သာလန္။
(ဥေရာပပမွာ အေျခခံအလုပ္သမား တေယာက္
တလကို ၂၀၀၀ ယူရိုရတယ္ ၊ အနာဂါတ္စိတ္ခ်ရတယ္ )
ျမန္မာျပည္မွာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရသမွ် စိတ္မခ်ရပါဘူး

20/12/17 - 07:00 RFA အစီအစဥ္နားဆင္ျပီး ေရးမိပါတယ္ ။
http://www.rfa.org/burmese/audio




ရင္ထဲကို ဆို ့လာေစတဲ့ သတင္းတပုဒ္ ။


ဆယ္စု ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပညာေရးတာ၀န္မ်ားကို က်ရာေဒသမ်ားတြင္
တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကအျပီး အျငိမ္းစားယူထားၾကသူ ျမန္မာေက်ာင္းဆရာအိုမ်ားမွာ
လူမႈဒုကၡအ၀၀ကို ခါးစည္း ခံရလ်က္ ရွိေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။မႏၱေလးတကၠသိုလ္ သမိုင္းဌာနမွာ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ ကထိကတာ၀န္ယူခဲ့အျပီး
အျငိမ္းစားယူထားသူ ဆရာၾကီးတစ္ဦးမွ ေမာကၡသို႔ ရင္ဖြင့္ေျပာျပခဲ့သည္။
“အဘတို႔ ရတဲ့ ပင္စင္ လစာက လံုး၀ကို မေလာက္မငပါ။ လမ္းစရိတ္နဲ႔
လဖက္ရည္ဖိုးမွ်သာ ရွိတယ္။ ပင္စင္တစ္ခုတည္းနဲ႔ အမွီျပဳထားရေတာ့ ဘယ္လိုမွ
စားလို႔ေသာက္လို႔ မ၀ဘူး။”
ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ၾကီး အထကေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းအုပ္လုပ္ခဲ့သူ အသက္ ၇၁
ႏွစ္အရြယ္ရွိ ဆရာၾကီး ဦးစိုင္းမင္းလြင္မွ မိသားစု
ကလည္းမေထာက္ပံ့ႏိုင္သျဖင့္ တပည့္ေဟာင္းမ်ားအိမ္သု႔ိ တစ္အိမ္တက္ဆင္း
လိုက္လံ ေတာင္းစားရင္း က်န္ရွိေနသည့္ ဘ၀၏ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မ်ားကို
ျဖတ္သန္းေနရေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့သည္။
ရန္ကုန္တို္င္းအတြင္း အထက္တန္းေက်ာင္းအုပ္ တာ၀န္မ်ား ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျပီး
ျမိဳ႔နယ္တစ္ခုတြင္ ပညာေရးမွဴး လုပ္ခဲ့ဖူးသူ ဆရာၾကီး ဦးေအးသိန္းမွ
ေက်ာင္းဆရာစလုပ္ခါစ ကာလမ်ားႏွင့္ မတူေတာ့ဘဲ ဆရာတန္ဖိုး လံုး၀
က်ဆင္းေနရသျဖင့္ လုပ္ခဲ့သမွ် အရာမထင္ဟု ခံစားရေၾကာင္း၊ ရင္နာေနရေၾကာင္း၊
ပညာေရးစနစ္ၾကီး ပ်က္စီးေနသည္ကို ၾကည့္ျပီး စိတ္ဆင္းရဲရေၾကာင္း
ခံစားေျပာျပခဲ့သည္။ “ဒီေန႔ေခတ္ ပညာေရးစနစ္ကို ဘယ္လိုမွ နားမလည္ႏုိင္ဘူး။
ဆရာဟာ ဆရာနဲ႔ကို မတူေတာ့ဘူး။ မနက္ေက်ာင္းမသြားခင္ ေစ်းဗန္းကိုင္ျပီး
ေစ်းေရာင္းရတဲ့ ေက်ာင္းဆရာမေတြေလ။ သူတုိ႔ကို အျပစ္ေတာ့ မတင္ရက္ဘူး။
ဒါေပမဲ့ တန္ဖိုးကေတာ့ သြားျပီ။ ေက်ာင္းသားဟာလည္း ဆရာေတြအေပၚမွာ
တန္ဖိုးထားမႈ က်ဆင္းသြားတာ။ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ကာလမွာ အဆိုး၀ါးဆံုးပါ။”
မူလတန္းေက်ာင္းအုပ္တာ၀န္ကို ၄၅ ႏွစ္တုိင္တုိင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ
ပဲခူးတုိင္း၊ နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕မွ အသက္ ၆၈ ႏွစ္ ရွိျပီျဖစ္သည့္ ဆရာမၾကီး
ေဒၚခင္ခင္၀င္းက သူတုိ႔ ပညာသင္ၾကား ေပးခဲ့ၾကေသာသူမ်ားမွာ ယခုအခါ ႏုိင္ငံ
ေခါင္းေဆာင္မ်ားပင္ ျဖစ္ေနၾကေၾကာင္းႏွင့္ မည္သည့္အခါကမွ် ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ
အခမ္းအနား မလုပ္ခဲ့ၾကဘူးေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ ထို႔အျပင္
စား၀တ္ေနေရးအတြက္ မေလာက္မငဘ၀ႏွင့္ ရွင္သန္ေနရေၾကာင္း၊ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္
ေနရေၾကာင္းတို႔ကိုလည္း မ်က္ရည္အျပည့္ျဖင့္ ခံစားေျပာျပခဲ့သည္။
“က်မ မူအုပ္တာ၀န္ကို ၄၅ ႏွစ္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ က်မတို႔ ရွက္လည္း
ရွက္ေနလို႔မရေတာ့ပါဘူး။ ေဆးကုဖုိ႔က ေငြမရွိဘူး။
သားသမီးေနာက္ခံကလည္းမရွိဘူးေလ။ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ေနၾကရပါတယ္။ ရွက္လည္း
မရွက္ေတာ့ပါဘူး။ တပည့္ ေက်ာင္းသားေတြ အခုအခါမွာ လူၾကီးေတြျဖစ္၊
ကုမၸဏီဒါရိုက္တာၾကီးေတြ၊ စီအီးအိုေတြျဖစ္၊ အခ်ဳိ႕ဆို ဗိုလ္မွဴးၾကီးေတြ၊
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြေတာင္ ျဖစ္ေနၾကျပီ။ မုဒိတာပြားရပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ
ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားမွ လွဴဒါန္းေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲမႈကို
ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကရတာပါ။ ပံုမွန္ရပ္တည္လို႔မွ မရတာ။ လူအိုရံုကလည္း လက္မခံဘူး။
အဲဒါနဲ႔ အခုျမင္တဲ့အတုိင္းပဲ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ပါတယ္။”
ျပီးခဲ့သည့္ ၾသဂုတ္လတြင္ ေက်ာင္းဆရာဆရာမမ်ားအပါအ၀င္ အျငိမ္းစား
၀န္ထမ္းမ်ား ၅၀ ဦးမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊထံသို႔
ပင္စင္လစာတိုးျမွင့္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။
ေမာကၡ ျပည္တြင္းပညာေရးသတင္း