နားရြတ္ကိုက္ျဖတ္ခံရတဲ့ မိဘလား
ငါေမြးဖြား ၾကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့ ငါ့အိမ္ထဲမွာ
ငါတို ့မိသားစု အျပင္
အေဒၚေတြ ဦးေလးေတြနဲ ့
သူတို ့သားသမီးေတြ
ငါတို ့ေမာင္ႏွမေတြ
အတူတကြ ေနထိုင္ခဲ့ၾကဖူးတယ္ ။
ငါ့မိဘေတြက ငါ့ကို ပိုျပီး မခ်စ္ခဲ့ဖူး ။
အေဒၚေတြ ဦးေလးေတြက
သူတို ့သားသမီးေတြကို ပိုမခ်စ္ဖူး ။
ဟင္းခ်က္ျပီးရင္ အိမ္ထဲက လူဦးေရနဲ ့အညီ
ခြက္ေတြထဲမွာ အညီအမွ် ထဲ့ျပီး
ေၾကာင္အိမ္ထဲမွာ ထဲ့ထားတယ္ ။
ခြက္ျခင္းလဲတာတို ့အသားျခင္းလဲတာတို ့
လုပ္တဲ့သူမိရင္ ၾကိမ္လံုးက မ်က္ႏွာမေရြးဖူး ။
တခါက အေမ့
ကို တိုးတိုးေလးေမးမိတယ္ ။
အေမရယ္ သားကို ပိုခ်စ္ပါလား ။
အေမ့သား အရင္းပါဗ်ာ ။
အေမက သီတာေရ ရုပ္ရည္နဲ ့သားကို
ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ျပီး
မ်က္ရည္ေတြ တေပါက္ျခင္း က်လာတယ္ ။
သားကို အေမဝမ္းနဲ ့လြယ္ျပီး ေမြးထားတာပါ ။
သားကို အေမ ေမြးေပးခဲ့တယ္ ။
သားကို လူလားေျမာက္ေအာင္ ျပဳစုခဲ့တယ္ ။
သားကို ပညာေတြ သင္ေပးခဲ့တယ္ ။
သားကို လမ္းမမွားေအာင္ ညြန္ၾကားခဲ့တယ္ ။
သားဟာ အရြယ္ေရာက္သြားရင္ လူ ့ေလာကၾကီးထဲမွာ
သား ၾကီးျပင္းသြားရင္ လူေတြနဲ ့ဆက္ဆံရေတာ့မယ္ ။
အေမေသသြားခဲ့ရင္ အေဖေသသြားခဲ့ရင္ သားတေယာက္ထဲ ။
သားကို အေမပုျပင္တခု ေျပာျပမယ္ ။
ဟိုးေရွးေရွးက ဗာရာဏသီ တိုင္းျပည္မွာ
တခါက သားဆိုးတေယာက္ကို
အရမ္းခ်စ္တဲ့အေမပံုျပင္ ဆိုတာ ရွိတယ္ ။
အရြယ္မေရာက္ အသိဥာဏ္ ပညာ မျပည့္စံုေသးတဲ့
သားကေလးက အေမရဲ ့အလိုလိုက္မႈကို သာယာသြားတယ္ ။
အေမရဲ ့ ေအးျမတဲ့ ေမတၱာလံုျခံဳမႈက စိတ္ကို လံုျခံဳေစတယ္ ။
ဒီလိုနဲ ့အိမ္ထဲမွာ ဗိုလ္က်တတ္သြားသားက
အိမ္ျပင္မွာ ဗိုလ္က်တတ္လာတယ္ ။
လိုခ်င္တာကို ရေအာင္ယူတတ္တဲ့ စိတ္အျပင္
ရတဲ့ နည္းယူတတ္တဲ ့အေလ့အက်င့္ ျဖစ္သြားတယ္ ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူခိုးကေနျပီး ဓါးျပၾကီး ျဖစ္သြားတယ္ ။
ဘုရင္ၾကီးက ဖမ္းမိေတာ့ တိုင္းသူျပည္သား တို ့ေတာင္းဆိုခ်က္အရ
ငယ္စဥ္ကထဲက ဆိုးသြမ္းလာတဲ့ ဓါးျပၾကီးကို သတ္ဖို ့
တညီတညြတ္တည္း တာင္းဆိုၾကလို ့
ေနကြယ္ရင္ ကားစင္တင္ သတ္ေစေပါ့ ။
သူ ့အေမလဲ သတင္းၾကားျပီးေတာ့
သားရွိေနတဲ့ နန္းေတာ္ကို တုန္တုန္ရင္ရင္နဲ ့လိုက္သြားရွာတာေပါ့ ။
နန္းေတာ္ရဲ ့ သားသတ္စင္ေရာက္ေတာ့ ေနဝင္ေတာ့မယ္ ။
ဓါးျပၾကီး ေနာက္ဆံုး မေသခင္ လိုခ်င္တာ ေတာင္းဆိုပါလို ့ ေျပာတယ္ ။
ဓါးျပၾကီးက ေတာရြာဇနပုဒ္က နန္းေတာ္ကို မလာႏိုင္တဲ့ ေမြးအေမကို ေတြ ့ျခင္တယ္လို ့ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္ ။
ဓါးျပၾကီး စဥ္းစားထားတာက ေမြးအေမေတာ့ မလာႏိူင္ဖူး ။
ေတာင္းတာ မေပးႏိုင္ရင္ သတ္လို ့မရဖူး ဆိုျပီး စိတ္ထဲမွာ
ေပ်ာ္ေနတာေပါ့ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ သားေဇာကပ္ေနတဲ့ အေမက
သား ဆိုျပီး ေအာ္ဟစ္ျပီး ကားစင္ကို ေျပးသြားတယ္ ။
အေမေရာက္လာျပီး သားရယ္ဆိုျပီး ကားစင္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့
သားေျခေထာက္ကို ေျပးဖက္ျပီး ငိုေတာ့တာေပါ့ ။
ကဲ ဓါးျပၾကီး အေမေရာက္လာျပီး ။ ေက်နပ္ျပီလား ဆိုေတာ့
ဓါးျပၾကီးက မေသခင္ အေမ ့ကို နမ္းခ်င္တယ္ ေျပာေတာ့
မင္းအမႈထမ္းေတြက ဓါးျပၾကီး အေမကို ခ်ီေျမာက္ျပီး
ဓါးျပၾကီး မ်က္ႏွာနဲ ့ ကပ္ေပးလိုက္ေတာ့
ဓါးျပၾကီးက အနားတိုးပါ အေမရယ္ဆိုျပီး ေျပာေတာ့
အေမက သားကိုနမ္းရင္ ပါးကေလးကို နမ္းေနၾကဆိုေတာ့
အေမ့ပါးေလးကို တိုးေပးလိုက္ေတာ့
ဓါးျပၾကီးက သူ ့အေမ နားရြတ္ကို ကိုက္ျဖတ္လိုက္တယ္ ။
ကဲငါ့သား ဘယ္လို ထင္လဲ
ဓါးျပၾကီးက သူ ့အေမနားရြတ္ကို ဘာလို ့ကိုက္ျဖတ္တာလဲ ။
အေမ ဒီဓါးျပၾကီး အေမလို
နားရြတ္ျပတ္ၾကီးနဲ ့ အသက္မရွင္ခ်င္ဖူး သားရယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ဓါးျပၾကီးေနရာက စဥ္းစားတာက
ကေလးငယ္ငယ္တံုးက ခ်စ္လြန္းလို ့အလိုလိုက္ျပီး
ဥပေဒ စည္းကမ္းေတြ အထက္မွာ ေနတတ္ေအာင္
သင္ေပးတဲ့ အေမကို စိတ္နာျပီး
နားရြတ္ကို ကိုက္ျဖတ္တယ္လို ့ထင္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့
ဓါးျပၾကီးေနရာက စဥ္းစားတာက
အေမေရာက္မလာရင္ သတ္လို ့မရႏိုင္ဖူး ။
တိတ္တိတ္ေလး လူၾကားထဲမွာ ေနလိုက္ပါလား ။
ဒီေလာက္ အတဲ ့ တံုးတဲ့ အေမကို ေဒါသထြက္ျပီး
နားရြတ္ကို ကိုက္ျဖတ္တယ္လို ့ထင္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္မွာ စဥ္းစားတာက
လူ ့ေတြ စုစည္းေနထိုင္ၾကတဲ့ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းမွာ
လူေတြ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ဖို ့ ဥပေဒဆိုတာ ရွိတယ္ ။
ဥပေဒဆိုတာ ေက်ာသားရင္သား မခြဲျခားရဖူး ။
ဓါးျပၾကီးမွာ အျပစ္ရွိရင္
ဓါးျပၾကီးျဖစ္ေအာင္ ေမြးထုတ္တဲ့ အေမမွာ အျပစ္ရွိတယ္ ။
ဓါးျပၾကီးက သူ ့အေမကို အျပစ္ေပးလိုက္တယ္လို ့ထင္တယ္ ။
စာဖတ္သူေတြေကာ ဘယ္လိုထင္ၾကလဲ ။
၂၅ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၃
ကိုေဌးတင့္
