၂၀ စက္တင္ဘာ ၁၉၈၈

စာေတြပို ့ေပးၾကတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

စတင္ရည္ရြယ္တာက ႏိူင္ငံေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သူ၊သား
 အျပန္အလွန္ ေရးတဲ့ အေခ်အတင္ေရးတဲ့ စာေတြဖတ္ရင္း၊တဦးနဲ ့တဦး ပူးေပါင္းၾကရင္း အနာဂါတ္ျမန္မာျပည္အတြက္ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြတ္ ႏိူင္ရန္ လမ္းစရွာတုန္း
ယခင္ႏွစ္ ၂၀ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အမွားေတြသံုးသပ္ေနဆဲ



၈၈ ေတာ္လွန္ေရး အစကာလမွာ သတင္းေပ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ ကိုေဌးႏူိင္ အေမကိုျမင္ခဲ့ စကားေျပာခဲ့ရသူျပန္ေျပာတာက

သူ ့သားငယ္ ယူလာမဲ့ တစံုတခုကိုေမ်ွာ္လင့္ေနတဲ့

ပါးရည္နားရည္ေတြ တြန္ ့လိမ္ေနျပီး ခါးကုန္းစျပဳေနတဲ့

ကိုေဌးႏိူင္ရဲ ့အေမ ကျမန္မာျပည္ ေျပာင္းလဲ မွဳတခုတိုင္းမွာ

သူ ့သား နဲ ့၈၈ က သူငယ္ခ်င္းေတြကို တမ္းတမ္းတတအျမဲေမးေနတယ္

ေတာက္ပမ်က္လံုးေတြ ေမ်ွာ္လင့္ေနဆဲမ်က္နာနဲ ့ မီးစာကုန္ေတာ့မဲ့ အေမအရြယ္ အဖြားအိုကို ဘာမ်ားမွာခ်င္ ေျပာခ်င္ပါသလဲတဲ့

အေျဖအတိအက် မရွိေလာက္ေအာင္ ညီအေပၚတာ၀န္မေက်ခဲ့တဲ့ဲ အကို

ဘန္ကာက္ေရာက္လာတဲ့ေတာ္လွန္ေရးသမားရဲ ့ေရွ ့ခရီးစဥ္နဲ ့အတူ၊

၁၉၉၃ ကစျပီး မဟာခ်ိဳင္ေဒသကိုေျပးလာတဲ့ အ၀တ္တထည္နဲ ့

့့့့ျမန္မာျပည္သားမ်ားစြာကို ၁၉၉၉ အထိ ကူညီရင္း ညီျဖစ္သူကိုေမ့ခဲ့တဲ့အကို



မွတ္မိပါေသးတယ္၊
၁၉၈၈ စက္တက္ဘာလ ၂၀
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာစုထားတဲ့ တက္ကသိုလ္ေက်ာင္းသားတစု
အေျခအေနကိုၾကည့္ျပီးပဲခူးကိုေျပးၾကတယ္။

မေျပးလို ့ရမလား ။
၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ ၁၆ ၁၇ ၁၈ မနက္ပိုင္းအထိ အဖမ္းခံရတယ္ ။
ေိုလ္မႈးျမင့္သိန္းေရာက္လာျပီး ငါလဲ ၇၄ ေက်ာင္းသားဟုဆိုကာ ျပန္လြတ္ေပးလို ့
အခုလို စာေရးႏိူင္ေသးတာပါ ။

၁၉၈၈ စက္တက္ဘာလ ၁၉ စစ္တပ္က ရပ္ကြက္ေတြတက္သိမ္းေတာ.
စစ္မွဳထမ္းေဟာင္းနဲ ့ေပါင္းျပီး လွည္းတန္းနားကခံပစ္တယ္။

http://www.youtube.com/watch?v=gs3BHgZZj2c&feature=sharehttp://www.youtube.com/watch?v=gs3BHgZZj2c&feature=share

တဖြဲ ့က သမိုင္းခ်ည္စက္ေရွ ့က အေသခံျပီးတားတယ္။
ကိုေဌးႏိူင္လဲ ေက်ာင္းသားလက္ပတ္ၾကီးနဲ ့အေသခံတပ္ဖြဲ ့မွာပါခဲ့တယ္။
၁၉၈၈ စက္တက္ဘာလ ၂၀ မွာ တပ္မ ၂၂ ပစ္ခတ္ျပီးလမ္းရွင္းတယ္၊
လူေတြ ေအာ္ၾက ေသၾက ဒဏ္ရာရၾကနဲ ့လမ္းမၾကီးတေလ်ွာက္ျပည့္ေနတာဘဲ
စာရင္းလိပ္စာရိွတဲ့အိမ္ေတြကိုည၀င္စစ္မယ္တဲ့ အားလံုးေျပးၾကေပါ့

ျမန္မာျပည္မွာေနလို ့မရရင္
ဘန္ေကာက္မွာသံရုံးေတြနဲ ့ဆက္ျပီးလုပ္ပါတယ့္။
မွတ္မွတ္ရရ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ ့
၁၉၈၈ စက္တက္ဘာလ ၂၀ ေန ့လည္ ၂နာရီ
ကအမွာစကားပါ ၊

အာလိမ္ေတြပိတ္ထားလိုက္တာ ၂၀၀၃ နယ္သာလန္က်မွ
အေကာင္အထည္ေဖၚလို ့ရေတာ့တယ္ ။
၂၀၁၀မွ အာလိမ္ေတြ လမ္းစေပ်ာက္ကုန္ျပီ ။
၁၉၈၈ အရွိန္ဘီးၾကီး ရပ္ျပီေလ။
 ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ၾကက္တူေရြးမဟုတ္ဘူး
ကိုေဌးႏိူင္ကေတာ့ သူ ့သူငယ္ခ်င္းေမာင္ေက်ာ္နဲ ့အဖြဲ ့မယ္ေတာ္ဘုန္းၾကီး
ေက်ာင္းကေစာင့္ေနမယ္တဲ့

မဒတ ဥကဌ ဦးဗ်ားရယ္က ေရဒီယိုကတဆင့္ ၾကိဳဆိုကူညီမယ္တဲ့
၇ည္မွန္းခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့ေပါ့
အားလံုး ၂၀ ေက်ာ္တယ္။
အလယ္တန္းေက်ာင္းသား တဦး နဲ ့ ့တက္ကသိုလ္ေက်ာင္းသား ၁၅ဦး၊
တက္ကသိုလ္ေက်ာင္းသူ ၂ဦးပါလာတယ္၊
တက္ကသိုလ္ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက ေက်ာင္းသူ ၂ဦးကို ျပန္လို ့၀ိုင္းေျပာေတာ့
ေရနံဆီပုလင္းယူလာျပီး မလိုက္ရ၇င္ မီးရွိဳ ့သတ္ေသမယ္ဆိုလို ့

ကိုေဌးႏုိင္က ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသားပီပစြာတာ၀န္ယူခဲ့လို ့နယ္စပ္အထိပါလာခဲ့တယ္။
အဲဒီေက်ာင္းသူမေလးက က်ားမမလိုစိတ္ဓါတ္ထင္ပါတယ္။
ဖအံကအထြက္ စစ္တပ္ကလိုက္ဖမ္းလို ့ ေတာထဲေျပးၾကရင္း
ေကအန္ယူ အေထာက္ေတာ္လူငယ္ ၀ဏ္ဏနဲ ့ေတြ ့လို ့လူျပန္စုျပီး
ရ ရက္ေလာက္မနားတမ္း ေတာင္တန္းေတြေပၚ အသက္လုေျပးခဲ့ရတယ္။

ညဘက္က်မွရြာထဲ၀င္ ထမင္းေတာင္းစားတာ သူတို ့ကထမင္းခ်က္ျပီးေပးဘို ့ေစာင့္ေနတယ္ေလ။
ထမင္းတန္ဘိုးကို အဲဒီတုန္းကတခါ အခု ဥေရာပေရာက္ေတာ့တခါ နားလည္မိတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေတာင္ေပၚရြာက ကရင္မ်ားနဲ ့ပအို ့မ်ား ခင္ဗ်ား
ေနာက္ေတာ့ ေဒါက္တာစင္သီယာ အဖြဲ ့နဲ ့ေပါင္းမိျပီး ဗိုလ္ေဂ်ာ္နီအဖြဲ .ေကာင္းမွဳနဲ ့
၀မ္ခစခန္းကိုေရာက္တယ္၊ လမ္းတေလ်ွာက္လံုး ေမာင္ႏွမ အရင္းေတြလိုဘဲ
၀မ္ခအရင္ေရာက္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြက ဗကသ ရန္ကုန္လို ့ေျပာပါတဲ့ ေနရာတခုမွာ
စခန္းဖြင့္ျပီး အတူတူေနရဘို ့တဲ့
အဲဒီတံုးကဗိုလ္လွေ၀(ျမစ္၀က်ြန္းေပၚကရင္)ကရင္ကိုယ္စားလွယ္။
ျမန္မာက်ပ္နဲ ့ဘတ္ေတြလဲၾကတယ္။
ျမန္မာ ၁၀၀ ဘတ္၈၀ ထင္တယ္ (မွတ္တမ္းရွိပါကေျပာျပပါ)

လူငယ္ေတြသိသင့္လို ့
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ ေရာက္လာျပီး ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့ေဆြးေႏြးၾကတယ္။
ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကရပ္တည္ေရးၾကည့္ျပီ ညင္ညင္သာသာေဆြးေႏြၾကတယ္။
က်ြန္ေတ့ာ အဖြဲ ့ေက်ာင္းသူကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ ကို
အဘ စစ္မွန္တဲ့ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထင္စုကို ဘယ္လိုနားလည္ပါသလဲတဲ့
အသဲအသန္ေဆြးေႏြးၾကလို ့ သႏူထူးကဓါတ္ပံုထဲ့ေရးရတဲ့အဓိပါဘဲ။

အဲဒီေက်ာင္းသူက ႏိူင္ငံၾကီးတခုွမွာ မဟာဘြဲ ့ရျပီး နယ္စပ္မွာ ျမန္မာျပည္အတြက္လုပ္ေနဆဲပါ။

ကိုမိုးသီးတို ့နိဳင္ငံေရးအုပ္စုက ၁၉၈၉ အလယ္ပိုင္းမွ ေတာထဲကိုေရာက္လာတာပါ။

ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ အဆင့္ဆင့္တည္ေဆာက္ခဲ့ပံုကို က်ြန္ေတာ္သိတဲ့အပိုင္းကေန
ကိုေဌးႏိူင္နဲ ့ အေၾကာင္းသိသမ်ွေရးပါမည္။
လူငယ္မ်ား ႏွစ္၂၀ သမိုင္းထဲက ျဖစ္ရပ္တခ်ိဳ ့ေပါ့ဗ်ာ